Przy późniejszym wykańczaniu wnętrza mieszkań na poddaszu należy zaizolować podłogę nad górnym stropem międzykondygnacyjnym i przygotować do ułożenia wykładzinę dywanową. W idealny sposób nadają się do tego elementy suchego jastrychu z gipso-kartonu lub gipso-włókien, które na dolnej stronie mają warstwę izolacyjną z twardej pianki.

Płyty te są lekkie, a więc łatwe do transportu; korzystne jest poza tym, że w przeciwieństwie do układania mokrego jastrychu nie wprowadza się wilgoci do domu i wykończenie może być wykonane sprawnie i bez wyczekiwania.

Skoro ściany i skosy dachu zostały pokryte płytami gipsowo-kartonowymi odbija się ewentualne resztki zaprawy z surowego stropu i starannie się go zamiata.
Aby przez ściany i stropy nie był przenoszony odgłos kroków należy wpierw ustawić wokół powierzchni ułożenia pasy materiału izolacyjnego (grubości 10-20 mm). Pasy te powinny na swej wysokości wystawać ponad poziom płyt.

Na surowym stropie wykłada się następnie folię polietylenowa, aby ewentualnie wilgoć budowli nie mogła wniknąć w konstrukcję podłogi. Poza tym w ten sposób zapobiega się tworzeniu skroplin w strefie konstrukcji podłogi. Z reguły folie, możliwe do otrzymania w handlu, są wystarczająco duże do przeciętnych wielkości pomieszczeń. Gdy konieczne jest położenie kilku pasów folii, układa się je z naddatkiem w szerokości ok. 30 cm.
Na stropach z belek drewnianych nie wolno układać folii, stanowiących zaporę przeciwparową, gdyż elementy drewniane uległyby uszkodzeniu wskutek tworzenia się pleśni.
Gotowe elementy jastrychu są wyposażone wokół w przylgi, które pozwalają na połączenie płyt ze ścisłymi szczelinami. Przy mocowaniu płyty są nawzajem sklejane w dużą płytę podłogową. Na przylgi należy nakładać zalecany przez producenta płyt specjalny klej za pomocą pistoletu wyciskowego. W żadnym wypadku nie wolno elementów jastrychu wbijać gwoździami do podłogi lub przykręcać wkrętami, gdyż w ten sposób przenoszony byłby odgłos kroków na leżgcy poniżej strop.
Zamocowanie płyt rozpoczyna się w jednym narożniku pomieszczenia I układa następnie w „przypadających długościach”. Resztówkę ostatniej płyty pierwszego rzędu (jeżeli mierzy co najmniej 50 cm) stosuje się Jako początkową sztukę drugiego rzędu. W ten sposób unika się szczelin krzyżowych I zbędnych odpadów, Przy mocowaniu płyty powinny być zawsze na całej swej długości nakładane na przy-Igę sgsiedniej płyty. Następnie zostają one lekkim pobijaniem młotkiem dosunięte do siebie, na ścisłe szczeliny.
Już po kilku godzinach kończy się układanie całej podłogi. Po przeszpachlowaniu i następnym przeszlifowaniu szczelin międzypłytkowych jest ona w najlepszy sposób przygotowana do układania wykładziny dywanowej.
Gdy układa się dwa pasy wykładziny dywanowej, rozpoczyna się od sklejenia w strefie spoiny. Po dokładnym wymierzeniu odkłada się obydwa pasy wykładziny, a mianowicie jeden o ok. 30 cm, a drugi o ok. 1 m. Należy nałożyć klej na całą wolną powierzchnię podłogi, a następnie odwija się odłożony pas na klej. Przy odwinięciu drugiego pasa spoina zostaje ściśle zamknięta. Pokrycia pleców pasów nie powinny się przy tym dotykać. Przez plecy pasa cofniętego tylko o 30 cm uzyskuje się ścisłe połączenie spoiny.
Wpierw obcina się nożem do dywanów, płynnym ruchem, wystające na brzegu powierzchni podłogi pasy materiału izolacyjnego.
Następnie rozwija się wykładzinę dywanową na powierzchni podłogi i układa w przewidywanym położeniu. Teraz przycina się wykładzinę dokładnie do wielkości podłogi za pomocą ostrza hakowego.
Wykładzinę dywanową zwija się w strefie brzegowej na ok. 1 m.
Klej do wykładzin dywanowych nakłada się wpierw zgrubnie na wolnej powierzchni podłogi.
Klej „przeczesuje się” równomiernie szpachla uzębioną. Trzeba specjalna uwagę zwracać w narożach na nałożenie kleju równomierne, bez miejsc niepokrytych.
Po upływie podanego czasu od pasowania rozwija się wykładziny na warstwę kleju.
Wykładzinę należy silnie przecierać kawałkiem deski o zaokrąglonych krawędziach. Wykładzina może być jeszcze w swym położeniu lekko skorygowana, najlepiej przesuwaniem i przecieraniem kawałkiem deski. Przy tym wyciska się ku brzegom ewentualne pęcherze powietrzna. Na brzegach można przecierać krawędzie wykładziny młotkiem.
Teraz zwija się wykładzinę dywanową od drugiej strony pomieszczenia do miejsc sklejania. Klej nanosi się ponownie równomiernie na podłodze i „przeczesuje”. Po czasie odparowania wykładzinę rozwija się na warstwę kleju i przeciera.
W wypadku dużych powierzchni podłogi, zaleca się wykonywanie na kilku powierzchniach częściowych. Jest przy tym ważne, by wykładzina była docierana w kierunku jeszcze nie sklejonej strony. Po ułożeniu nie wolno chodzić po wykładzinie dywanowej do czasu utwardzenia się kleju.
Listwy przyścienne dają się bez truciu i bez kurzu zamocować specjalnym klejem budowlanym z wyciskanej tuby. Odpada przy tym kłopotliwe wiercenie i przykręcanie.
Wpierw docina się wszystkie listwy przyścienne piłką-lisicą na potrzebny wymiar. Należy rozpocząć od naroży przycinając listwy w urządzeniu do przycinania pod katem 45°. Przez ustawienie wszystkich listew przyściennych na brzegu powierzchni podłogi można dokładnie ustalić wymiary i kąty.
Do mocowania wyciska się z tuby ciągły wężowaty pasek kleju budowlanego na tylną ściankę listwy przyściennej.
Po osadzeniu i skorygowaniu listwy przyściennej przyciska się ją mocno, albo lekko dobija.