Stropodachy dwudzielne najlepiej chronią wnętrza mieszkalne przed nadmiernymi stratami ciepła, zawilgoceniem i przegrzaniem. Zalecane są one w szczególności nad pomieszczeniami o ciśnieniu pary wodnej powyżej 2130 Pa. W stropodachach dwudzielnych przestrzeń powietrzna nad ocieplonym stropem pod konstrukcją pokrycia dachowego ma zazwyczaj wysokość kilkudziesięciu centymetrów, a czasami ponad lm (stropodachy przełazowe), dzięki czemu istnieje swobodniejsza wymiana powietrza między przestrzenią wentylowaną a powietrzem zewnętrznym.
Na rysunkach przedstawiono różne sposoby przewietrzania stropodachów o różnym kształcie poddasza. Wentylacja polega na tym że, „wpompowywane” parciem wiatru przez otwory wlotowe powietrze z przestrzeni wentylowanej zostaje wyparte wraz z parą wodną przez otwory wylotowe na zewnątrz ssaniem wiatru. Podczas lata szczeliny wentylacyjne, umożliwiając ruch powietrza pod poszyciem dachowym, wyprowadzają nagrzane powietrze z przestrzeni poddasza i tym samym redukują temperaturę dachu. Silne parcie wiatru na przegrodę zewnętrzną stropodachu sprzyja dobrej wentylacji. Wraz ze wzrostem parcia wiatru następuje bowiem szybszy przepływ strumienia powietrza.
Zasady wentylacji
1. Ruch powietrza w wentylowanej przestrzeni powietrznej stropodachu może być wywołany oddziaływaniem wiatru między powietrzem wewnątrz przestrzeni wentylowanej a powietrzem zewnętrznym, które powoduje różnicę ciśnień wywołującą konwekcyjny ruch powietrza.
2. Lokalizacja otworów nawiewnych i wywiewnych w stropodachu zależy od tego, czym jest wywołany ruch powietrza oraz od kształtu i wymiarów przestrzeni przewietrzanej .
3. W stropodachach dwudzielnych o przestrzeni powietrznej o wysokości ponad 20 cm odległość między otworami wlotowymi i wylotowymi może dochodzić do 25-30 m.
4. W stropodachach o przestrzeni powietrznej niewysokiej (do 20 cm) odległość między tymi otworami może wynosić max 12-15 m.
5. Przestrzeń powietrzna powinna być lokalizowana zawsze ponad warstwą termoizolacyjną.
6. Przy sytuowaniu zewnętrznych ścian podłużnych budynku w kierunku północ-południe wentylacja powinna być wywoływana różnicą temperatur, w tym przypadku należy zachować jak największą różnicę wysokości wlotów i wylotów powietrza.
7. Przy sytuowaniu ścian podłużnych w kierunku wschód-zachód wentylacja powinna być powodowana parciem wiatru, wówczas otwory wentylacyjne na- i wywiewne należy umieszczać 5-10 cm ponad warstwą termo izolacji.
8. Otwory wentylacyjne powinny być sytuowane pod gzymsem lub okapem.
9. Wskazane jest stosowanie otworów wentylacyjnych w formie ciągłej szczeliny lub w postaci równomiernie rozłożonych otworów (np. z cegły dziurawki, sączków ceramicznych itp.); przy stosowaniu większych otworów odstęp ich nie powinien przekraczać 1,0 m.
Sprawność wentylacji zależy w dużej mierze od rozkładu (wzajemnego usytuowania budynku), kształtu oraz łącznej powierzchni otworów wlotowych i wylotowych. Aby system wentylacji działał poprawnie, powierzchnia otworów wlotowych (nawiewnych) musi równoważyć lub przekraczać powierzchnię otworów wylotowych (wywiewnych). Poprawnie skonstruowany system wentylacyjny wykorzystuje „zasadę unoszenia ciepłego powietrza”. Kierunek przepływu powietrza jest najczęściej zgodny z linią spadku dachu, a więc oprócz parcia wiatru wytwarza się naturalny ciąg grawitacyjny. Ułatwia on ruch powietrza pod połacią dachową nawet przy bezwietrznej pogodzie. Według dotychczasowych polskich wytycznych powierzchnia otworów wentylacyjnych powinna wynosić nie mniej niż 1/1000 powierzchni stropodachu, tj. 10 cm2 na każdy m2 powierzchni wentylowanego dachu.
W aktualnych przepisach podane są minimalne powierzchnie otworów między warstwą powietrza wewnątrz stropodachu a powietrzem zewnętrznym. Dla dobrze wentylowanej poziomej warstwy powietrza minimalna powierzchnia otworów wynosi 15 cm2 na każdy m2 powierzchni stropodachu. W przypadku stropodachów powierzchnię tę należy odnosić do powierzchni połaci dachowych. A zatem powierzchnię otworów wlotowych (nawiewnych) oraz otworów wylotowych (wywiewnych) należy obliczyć osobno w odniesieniu do powierzchni całego dachu. Dla porównania – w USA wymagane jest, aby łączna powierzchnia otworów wentylacyjnych (nawiewnych i wywiewnych) wynosiła min. 1/150 powierzchni stropu poddasza. Natomiast w budynkach mających warstwę paroizolacyjną winna wynosić min. 1/300 powierzchni stropu