Urządzenia lakiernicze – Przemysłowe urządzenie lakiernicze.
Rozróżnia się następujące strefy robocze urządzenia:
1) strefa przygotowania do demontażu, czyszczenia, oklejania, szpachlowania, gruntowania elementu przeznaczonego do lakierowania;
2) kabina do lakierowania natryskowego (lakiernicza);
3) kabina do przyspieszonego suszenia (suszarniana);
4) strefa obróbki końcowej, obejmującej usuwanie nałożonych osłon oraz złożenie zdemontowanych części.
Kabiny lakiernicze oraz suszarniane można również łączyć.
Wady jakie mają łączone kabiny lakiernicze i suszarniane. Zużycie energii dla tych kabin jest stosunkowo wysokie, gdyż po natrysku kabina musi być podgrzana, natomiast po wysuszeniu elementu lakierowanego jej temperaturę trzeba obniżyć.
Poza tym, w porównaniu z osobnymi kabinami lakierniczymi i suszarnianymi, w kabinach łączonych można poddać obróbce mniejszą liczbę elementów (np. karoserii) w ciągu dnia.
Jakie zadanie spełnia w lakierni instalacja wywiewna i nawiewna? Instalacja wywiewna i nawiewna spełnia następujące zadania:
1) utrzymywanie stałego ciśnienia;
2) usuwanie lakieru rozpylonego obok obrabianego przedmiotu;
3) oddzielanie cząstek rozpylonego lakieru z wyciąganego powietrza;
4) doprowadzanie oczyszczonego i ogrzanego powietrza.
Dlaczego w kabinie natryskowej panuje niewielkie nadciśnienie w porównaniu z sąsiednimi pomieszczeniami?
Nadciśnienie utrzymywane w kabinie natryskowej zapobiega przenikaniu do strefy natrysku cząstek zanieczyszczających.
Zasada działania różnych systemów usuwania pyłu lakierniczego
Rozróżnia się dwa systemy usuwania pyłu lakierniczego:
1. Usuwanie na sucho: W tym systemie cząstki lakieru są wychwytywane przez warstwowe maty tkane z włókien albo przez filtry z papieru trudno zapalnego.
2. Usuwanie na mokro: W tym systemie cząstki lakieru są wiązane przez wodę, a następnie wytrącane poprzez dodawanie odpowiednich środków. Powstały w ten sposób szlam lakierniczy usuwa się jako odpad specjalny.
Szlam lakierniczy tworzący się przy usuwaniu na mokro pyłu lakierniczego trzeba usuwać jako odpad specjalny ze względu na wymagania dotyczące ochrony środowiska. Usuwanie pyłów na mokro wydatnie zwiększa koszty.
Rozróżnia się następujące typy sprężarek:
1. Kompresor tłokowy – powietrze jest zasysane przez zawór wlotowy i sprężane do ciśnienia 7-rlO barów.
2. Sprężarka śrubowa – dwa wirniki z zespolonymi ślimacznicami sprężają powietrze do 24 barów.
3. Sprężarka przeponowa – wbudowana w sprężarkę przepona zasysa powietrze i spręża je do ciśnienia ok. 3 barów.