Tapety Tassoglass

Ścianę możemy dodatkowo wzmocnić bardzo mocnym, trwałym oraz odpornym na uderzenia i zarysowania materiałem wykończeniowym – tapetami Tasso. Są to maty z włókna szklanego, o różnych fakturach. Warto je stosować w pomieszczeniach suchych, wszędzie tam, gdzie podłoże jest słabe, np. stary, kilkudziesięcioletni tynk. Tapeta Tasso przykryje drobne spękania już istniejące i zapobiegnie powstawaniu nowych.Tapetę Tasso przyklejamy bezpośrednio do podłoża równego, odpowiednio przygotowanego. Klej nanosimy na nie pasami szerokości nieco większej niż szerokość pasa (brytu) tapety. Używamy typowego wałka z owczej wełny, szerokości 15-20 cm.
Następnie przykładamy równo przycięty pas tapety, starając się unikać pozostawiania pod nim pęcherzyków powietrza, i wstępnie dociskamy go ręką. Sąsiednie bryty pasujemy dokładnie na styk.
Kiedy już tego dokonamy, równo i starannie dociskamy pas na całej powierzchni. Tym razem posługujemy się wałkiem z gąbki poliuretanowej lub z miękkiej gumy.
W każdym narożu pas wywijamy na sąsiednią ścianę na szerokość co najmniej 10 cm. Najpierw starannie dociskamy tapetę ręką, aby nie powstały załamania lub fałdy, a dopiero potem wałkiem.
Przy otworach okiennych i drzwiowych, narożach i przełącznikach musimy nadmiar tapety obcinać. Używamy do tego ostrego noża, np. do płyt gipsowo-kartonowych lub do wykładzin podłogowych.
W pomieszczeniu stale zawilgoconym czy wręcz mokrym, niewłaściwie wentylowanym, w obecności substancji odżywczych w postaci resztek mydła, tłuszczu i brudu (skutek niedokładnego sprzątania), mogą się rozwijać pleśnie. To się zaś staje przyczyną powstawania poważnych szkód. Dlatego w takich miejscach trzeba stosować odpowiednie kleje, masy szpachlowe i farby.

W Szwecji opracowano normy dla powłok malarskich oraz pokryć ścian i sufitów w pomieszczeniach mokrych. Podzielono je na klasy: VT – dla powierzchni wodoszczelnych, i VA – dla odtrącających wodę. Alcro-Beckers opracował z kolei kilka nowych kompletnych systemów, m.in. wspomniany Resistent do wymalowań nowych pomieszczeń mokrych i odnawiania istniejących.

W systemach klasy VT dla powierzchni wodoszczelnych zawsze stosuje się tapety z włókna szklanego. Dotyczy to ścian mytych strumieniem wody, umiejscowionych w odległości do 1 m od wanny czy prysznica, a także takich, w których się znajdują cieknące krany lub istnieje możliwość zalania albo przeciekania wody. Tam też wszelkie miejsca spojeń, połączenia i punkty zamontowania czy wbudowania armatury muszą być wodoszczelne.

W nowych powierzchniach wodoszczelnych klasy VT z płyt gipsowo-kartonowych należy łby śrub i gwoździ pokryć dwiema warstwami masy tynkarskiej, a następnie połączenia dwukrotnie zaszpachlować masą szpachlową. Powierzchnię otynkowaną lub betonową szpachluje się tym środkiem w całości.