Aby jednoznacznie określić stan powierzchni betonu, sformułowano stopnie uszkodzeń powierzchni od 1 do 5.

Stopień 1. Beton nie wykazuje żadnych wad ani uszkodzeń, ale powinien być chroniony przed zmniejszeniem odczynu zasadowego. Pory i jamy raków powinny być zamknięte. Barwa betonu jest prawidłowa.

Stopień 2. Beton wykazuje oznaki niewielkich wad i uszkodzeń. Na przykład, lokalnie jest lekko dostrzegalne rozmieszczenie zbrojenia. Są widoczne rysy włoskowate w układzie siatkowym. Otulina zbrojenia jest zbyt mała, ale zbrojenie mieści się jeszcze w warstwie o odczynie zasadowym.

Stopień 3. Beton wykazuje zaawansowane uszkodzenia, np. pojedyncze odpryski od korodujących prętów zbrojenia. Powierzchnia betonu jest lekko zwietrzała, a z warstwy zewnętrznej osypuje się piasek. Pokazują się rysy włoskowate, tworzące siatkę. Otulina prętów zbrojeniowych jest mniejsza od wymaganej. Pręty zbrojeniowe nie są uszkodzone i znajdują się jeszcze w strefie betonu o odczynie zasadowym.

Stopień 4. Beton wykazuje silne uszkodzenia. Jest widoczne jego intensywne odpadanie i duże ubytki przy korodujących prętach zbrojenia. Znaczna część powierzchni jest zwietrzała, osypująca się. Jest widoczna gęsta siatka rys włoskowatych. Otulina betonu jest za mała. Pręty zbrojenia nie są uszkodzone i znajdują się w strefie o odczynie zasadowym.

Stopień 5. Beton wykazuje bardzo duże uszkodzenia. Na całej powierzchni elementu są widoczne silne odpryski i głębokie ubytki. Jest też widoczne silnie skorodowane zbrojenie. Powierzchnia betonu jest zwietrzała i się kruszy. Jest widoczna gęsta siatka rys. Otulina zbrojenia jest zbyt mała.