Miernikiem standardu energetycznego budynku jest wskaźnik nazywany sezonowym zapotrzebowaniem na ciepło do ogrzewania E, który określa ilość ciepła odniesioną do powierzchni lub kubatur)’ budynku potrzebnego do jego ogrzania w ciągu roku. Wyrażony jest on w kWh/(m2 •  rok) lub w kWh/(m3 • rok).

Wyróżniamy dwa rodzaje wskaźników E:

1.    Wskaźnik E0 opisuje ilość ciepła konieczną do ogrzania jednostkowej powierzchni pomieszczeń w budynku. Wskaźnik ten określa jakość i standard energetyczny budynku (przegród zewnętrznych).

2.    Wskaźnik E5 opisuje ilość ciepła zawartego w paliwie, konieczną do dostarczenia do źródła ciepła budynku, a uwzględnia straty wynikające z jakości i poprawności pracy instalacji grzewczej w budynku.

Wskaźnik ten pozwala na dokonanie oceny standardu energetycznego całego budynku, w tym również instalacji grzewczej.

Współczynniki te można obliczyć na podstawie:
– obliczeń cieplnych budynku oraz oceny jakości istniejącej instalacji grzewczej lub
– pomiarów rzeczywistego zużycia energii w budynku.

Zagadnienia efektywnego wykorzystania energii nabierają od lat coraz większego znaczenia. Odzwierciedleniem tej tendencji są zmiany wymogów w zakresie izolacyjności cieplnej przegród w budynkach,