Projektant wybudowanego Domu Pasywnego uzna! wybór technologii wznoszenia ścian jako bardzo istotny element jego konstrukcji w ogólnym bilansie energetycznym budynku. Jak wiadomo, bloczek konstrukcyjny czy zastosowana wełna mineralna, same w sobie nie posiadają przymiotnika „pasywny”. Odpowiednio użyte i wbudowane według wytycznych projektowych pozwalają uzyskać współczynnik przenikania ciepła kwalifikujący przegrodę do certyfikacji przez Instytut Budowy Domów Pasywnych.
Przy wyborze technologii wznoszenia ścian, projektant kierował się następującymi wytycznymi:
materiał musiał być dostępny i znany,
małe ryzyko błędów budowlanych przy wbudowywaniu w przegrodę,
możliwość prac murowych w temperaturach do -5°C,
dobry (niski) współczynnik przenikania ciepła,
ze względu na pasywny charakter inwestycji musiała to być technologia z tzw. programem (zaprawa, zbrojenie oraz materiały w postaci narzędzi do wbudowania),
gładka powierzchnia ścian pozwalająca na zastosowanie mas uszczelniających i ułatwiająca prace wykończeniowe,
posiadanie przez producenta materiałów szkoleniowych dla wykonawców.
Jak widać wybór niełatwy, większość producentów elementów konstrukcyjnych odpada ze względu na stosowanie grubych „tradycyjnych” zapraw czy metodę działania – „sprzedam, przywiozę, zrzucę i cześć”. Technologie kanadyjskie napotykają w Polsce na barierę niskich umiejętności wykonawców, a konstrukcja domu pasywnego wymaga precyzji. Każde zaniedbanie to potencjalny mostek termiczny.
Wyboru technologii YTONG i SILKA projektant dokonał po zapoznaniu się z tendencjami w budownictwie pasywnym na świecie. W większości wybudowanych budynków pasywnych w Europie użyto jako elementów konstrukcyjnych bloczków SILKA oraz YTONG. W około 20 % budynków użyto zbrojonego betonu wylewanego w specjalistycznych szalunkach (bardzo wysoki koszt wykonania przegrody). Materiał YTONG i SILKA jest znany w budownictwie tradycyjnym i energooszczędnym, a właściwie zastosowany w budynku pasywnym będzie jego integralną częścią. Trochę historii i danych o produkcie dla osób, które nie znają tych technologii: Beton komórkowy YTONG powstał w Szwecji osiemdziesiąt lat temu. Jako materiał w pełni naturalny i ciepły a przy tym lekki i łatwy w obróbce, znalazł szerokie zastosowanie w krajach zachodnich – w budownictwie zarówno mieszkaniowym, jak i przemysłowym. Dziś jest produkowany w trzydziestu jeden krajach, w tym również w Polsce.
Składa się przede wszystkim z surowców naturalnych: wapna, piasku i wody. Jest materiałem nieszkodliwym dla środowiska. Stężenie naturalnych pierwiastków promieniotwórczych w betonie komórkowym jest niższe niż w innych powszechnie stosowanych materiałach budowlanych, np. w wyrobach ceramicznych.
Wytwarza się go w kilku odmianach oznaczonych symbolami 700, 600, 500 lub 400. Symbole te oznaczają ciężar 1 m3 betonu komórkowego. Im niższy symbol liczbowy, tym materiał lżejszy – o większym stopniu spulchnienia, a więc o lepszej izolacyjności cieplnej. Oczywiście w budynku pasywnym zastosowaliśmy materiał w odmianie 400.
Elementy YTONG odznaczają się dużą dokładnością wymiarową i równą powierzchnią. Umożliwia to łączenie ich cienkowarstwową (grubość 1 – 3 mm) zaprawą systemową, a tym samym niedopuszczenie do powstania mostków cieplnych na spoinach.
Spulchnienie betonu komórkowego sprawia, że ściany – zarówno konstrukcyjne, jak działowe – mają dobrą pojemność cieplną. Zapewnia to stały i przyjemny mikroklimat wewnątrz budynku.
Technologie YTONG i SILKA. oferują pełen zakres materiałów budowlanych, wytwarzanych w niezbędnych klasach wytrzymałości. Pozwala to na ich wykorzystanie w całej konstrukcji budynku do wykonywania ścian nośnych, działowych, ale również do budowy nadproży, stropów i dachów.
Elementy YTONG bez trudu się przecina do pożądanych wymiarów, uzyskując potrzebne kształty. Łatwo je łączyć cienkowarstwową zaprawą murarską. Przy zachowaniu odrobiny staranności otrzymuje się równą powierzchnię ściany lub innej zabudowy – powierzchnię, na którą można nanieść tynk, przykleić płyty gipsowo-kartonowe, tapety lub płytki. Przy murowaniu zdarzyć się mogą niewielkie boczne przesunięcia poszczególnych elementów. W takich wypadkach wystarczy ścianę wyrównać przez krótkie przeszlifowanie powierzchni gruboziarnistym papierem ściernym. Otrzymana równa ściana przygotowana jest do dalszego wykańczania. Łatwość obróbki betonu komórkowego, porównywalnej z obróbką drewna lub materiałów drewnopochodnych, sprawia, że bardzo prosto się układa wszelkiego rodzaju instalacje i wpuszcza je w mur. Bruzdy można wyżłobić nawet ręcznymi rylcami. Otwory, np. pod puszki instalacyjne, wierci się zwykłą wiertarką elektryczną ze specjalnym wiertłem piórkowym. Współczynnik przenikania ciepła uzyskany na środku ściany w eksperymentalnym Domu Pasywnym jest „doskonały”. Jest to wartość i 0,114 W/(m2 K), norma dla domów pasywnych to 0,15 W/(m2 K), a norma energooszczędna 0,30 (W/m2 K).
Oznacza to, że uzyskane zostały parametry przewyższające wymagania dla budynków pasywnych.