Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0.6 m na 100 osób lecz nie mniej niż 1.4 m. Dopuszcza się zmniejszenie tej szerokości do 1.2 m, jeżeli dana droga ewakuacyjna jest przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób. Skrzydła drzwi stanowiących wyjścia na drogę ewakuacyjną nie mogą po ich całkowitym otwarciu zmniejszać wymaganej szerokości tej drogi. Wysokość drogi ewakuacyjnej powinna wynosić co najmniej 2.2 m, z dopuszczeniem lokalnych obniżeń do 2.0 m na odcinkach nie dłuższych niż 1.5 m.
W przypadku budynków zawierających pomieszczenia, z których przeznaczenia i sposobu zagospodarowania nie wynika jednoznacznie maksymalna liczba ich użytkowników, liczbę osób dla potrzeb obliczeń związanych z ewakuacją należy przyjmować na podstawie wskaźnika powierzchni użytkowej, wynoszącego dla pomieszczeń administracyjno-biurowych 5 m2/osobę, a dla holi i sal konferencyjnych 1 m2/osobę.

Odcinek drogi ewakuacyjnej od wyjścia z pomieszczenia na tę drogę do wyjścia na zewnątrz budynku, do innej strefy pożarowej lub do obudowanej klatki schodowej, zamykanej drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej El 30, wyposażonej w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu, nosi nazwę dojścia ewakuacyjnego. Długość dojścia ewakuacyjnego mierzy się wzdłuż osi drogi ewakuacyjnej. W przypadku zakończenia drogi ewakuacyjnej przedsionkiem przeciwpożarowym, długość tę mierzy się do pierwszych drzwi tego przedsionka. Dopuszczalna długość dojść ewakuacyjnych w strefie pożarowej jest zależna od jej kategorii ZL i od ilości dojść ewakuacyjnych dla poszczególnych pomieszczeń. W przypadku kiedy pomieszczenie posiada dwa dojścia ewakuacyjne, a dojścia te nie pokrywają się ani nie krzyżują, określona jest maksymalna długość dojścia najkrótszego, a dla drugiego dojścia dopuszcza się długość większą od niej o 100%.

Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefie pożarowej ZL, na których nie zastosowano rozwiązań techniczno-budowlanych zabezpieczających przed zadymieniem, powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50 m, za pomocą przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub innych urządzeń zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu. Przegrody dzielące korytarze, nad sufitami podwieszonymi i pod podłogami podniesionymi powyżej poziomu stropu lub podłoża, powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

W przypadku przeprowadzenia drogi ewakuacyjnej do wyjścia na zewnątrz budynku z klatki schodowej, ewentualnie z poziomych dróg komunikacji ogólnej przez hol, mogący spełniać także funkcje uzupełniające do funkcji wynikających z przeznaczenia budynku, takie jak: recepcyjna, ochrony budynku, drobnej sprzedaży, powinny być spełnione następujące warunki:
–    przez jeden hol może być przeprowadzona droga ewakuacyjna tylko z jednej klatki schodowej, chyba że klatka ta posiada odrębne, nie prowadzące przez ten hol, wyjście ewakuacyjne;
–    hol powinien być oddzielony od poziomych dróg komunikacji ogólnej tak, jak jest to wymagane dla klatki schodowej w danym budynku;
–   wolna szerokość drogi ewakuacyjnej w holu powinna być większa o co najmniej 50% od wymaganej szerokości poziomej drogi ewakuacyjnej, prowadzącej do tego wyjścia na zewnątrz budynku, i określonej na podstawie największej przewidywanej liczby osób przebywających jednocześnie na jednej kondygnacji budynku, a jej wysokość powinna wynosić co najmniej 3.3 m;
–    szerokość drzwi wyjściowych z holu na zewnątrz budynku powinna być o 50% większa od minimalnej szerokości drzwi wyjściowych dla danego typu budynku.
W budynku wysokim i wysokościowym powinny być co najmniej dwie klatki schodowe obudowane i oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej, pomieszczeń oraz piwnic przedsionkiem przeciwpożarowym. Wyjątek stanowi budynek wysoki o powierzchni rzutu poziomego nie przekraczającej 750 m2, w którym dopuszczalne jest zastosowanie tylko jednej klatki schodowej. Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej lub pochylni przebiegającej w obrębie więcej niż jednej strefy pożarowej, powinny mieć klasę odporności ogniowej zgodną z wymaganiami klasy odporności ogniowej dla stropów w danym budynku.
W budynku wysokościowym kategorii ZL I, ZL III i ZL V, klatki schodowe i przedsionki przeciwpożarowe stanowiące drogę ewakuacyjną, powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich zadymieniu, natomiast w budynku wysokim tych samych kategorii ZL, alternatywnie do urządzeń zapobiegających zadymieniu, dopuszczone jest stosowanie samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą systemu wykrywania dymu.
W budynkach wysokich i wysokościowych ZL I, ZL III i ZL V, mających kondygnację użytkową na wysokości powyżej 25 m, przynajmniej jeden dźwig w każdej strefie pożarowej powinien być przystosowany dla potrzeb ekip ratowniczych. Oznacza to wymóg nośności co najmniej 1000 kg i wymiarów poziomych kabiny nie mniejszych niż 1.1 x 2.1 m, co umożliwia ewakuację rannych na noszach. Spocznik przed wejściem do takiego dźwigu powinien być dostępny z przedsionka przeciwpożarowego klatki schodowej. Dopuszcza się wejście do dźwigu z holu, jeżeli jest on zamykany w razie pożaru drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej El. Ściany i stropy dźwigu dla ekip ratowniczych powinny mieć klasę odporności ogniowej wymaganą dla stropów w danym budynku, a drzwi do dźwigu powinny mieć klasę odporności ogniowej (El) nie mniejszą niż połowa klasy odporności ogniowej wymaganej dla ścian i stropów szybu, chyba że dostęp do dźwigu odbywa się przez przedsionek przeciwpożarowy. Szyb dźwigu dla ekip ratowniczych powinien być wyposażony w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania dymu.