Onderwaterbetonconstructies worden momenteel gebouwd op de bodem van de oceanen op diepten tot 1000 M. Tot ca 300 m zijn "in situ" gebetonneerd. Op grotere diepte - ze zijn samengesteld uit geprefabriceerde elementen die op het land zijn gemaakt en onder water zijn verbonden met daar gebetonneerde voegen of zonder beton. Dit bewijst het niveau van beheersing van de onderwaterbetontechniek, die het mogelijk maakt om constructies te bouwen die de druk van het omringende medium kunnen overbrengen, van een paar MPa. De mening is dus gemotiveerd, dat betonneren onder water in dezelfde mate kan worden beheerst, zoals op het land. Dus je kunt eisen:, dat beton onder water of kleislurry is gelegd (bentoniet) in de voorwaarden van civiele techniek, dat wil zeggen, op diepten die niet groter zijn dan 30 M, goede kwaliteit gehad, niet verschillend van de kwaliteit van beton dat buiten het water is geplaatst.

Onderwaterbetonmethoden die tegenwoordig worden gebruikt: aannemer methoden: (ook wel zwaartekracht storten van beton genoemd), betonneren met behulp van een pomp en de injectiemethode, die worden aanbevolen bij verantwoord funderingswerk van civieltechnische constructies.

Slechts enkele onderwaterbetonmethoden kunnen worden gebruikt om constructies in uitgravingen te verspreiden met kleisuspensie. Hiervoor is de aannemersmethode het meest geschikt. Ze kunnen ook worden gebruikt: een methode van een hydraulische klep en betonneren met een pomp. Injectiebeton en een container mogen echter niet worden gebruikt.