Lakierowanie przez zanurzenie

Zalety lakierowania przez zanurzenie:
Metoda ta umożliwia szybkie i równomierne powlekanie niedużych, przenośnych przedmiotów.
Wady lakierowania przez zanurzenie:
1)    do lakierowania przez zanurzenie trzeba bardzo dużo materiału, znacznie więcej niż w poprzednio omówionych metodach;
2)    z powodu dużej powierzchni materiału występuje intensywne parowanie rozpuszczalnika, przez co metodę tę trudno nazwać przyjazną dla środowiska;
3)    lakierowanie przez zanurzenie jest uzasadnione tylko dla dużych serii przedmiotów;
4)    nie każdy materiał do powlekania można nakładać przez zanurzenie, a w przypadku niektórych lakierów istnieje zbyt duże niebezpieczeństwo powstawania zacieków i marszczenia powłoki.

Przy elektro-zanurzaniu (elektroforezie) stosuje się dwie techniki. Jaka jest między nimi różnica?
W elektroforezie podkład i materiał służący do powlekania są naładowane przeciwnie. Dlatego jest możliwe szybkie i wyjątkowo równomierne powlekanie środkami rozpuszczalnymi w wodzie. Podczas gdy w starych, anodowych technikach malowania przez zanurzenie malowany przedmiot otrzymywał ładunek dodatni 50-300 V, a materiał służący clo powlekania był naładowany przeciwnie, to w nowych, katodowych technikach malowania przez zanurzanie ładowanie jest odwrotne. Przedmiot malowany ma ładunek ujemny o napięciu 20-50 V, a materiał powlekający jest dodatnio naładowany.

Anaforeza i kataforeza różnią się więc rodzajem i wielkością ładunku przedmiotu powlekanego i materiału powlekającego. Przy anaforezie grubość powłoki wynosi do 30 yum, przy kataforezie osiąga 15 /im. Mimo to właśnie powłoka nanoszona metodą kataforezy zapewnia dobrą ochronę przed korozją. Wytworzone w ten sposób powłoki są zasadowe, mogą zatem neutralizować czynniki kwaśne, działające korodująco.

Przy powlekaniu fluidyzacyjnym, będącym techniką wyłącznie przemysłową, powlekany przedmiot podgrzewa się, a następnie zanurza w termoplastycznym sproszkowanym tworzywie sztucznym. Sproszkowane tworzywo sztuczne topi się na gorącym podkładzie. Jeśli przedmiot na końcu całego procesu będzie jeszcze raz podgrzany, wówczas utworzy się równomiernie rozłożona, stosunkowo gruba powłoka.