Podłoże – jastrych cementowy, asfalt nawierzchniowy lub nośne podłoże posadzki z płyt pilśniowych – musi być w pełni płaskie i suche. Szpachlowane podłoże bezpodłogowe do tego się nie nadaje. W razie potrzeby można przeprowadzić dla tej roboty wypróbowane wysokości płaszczyzn jastrychu.
Musimy być pewni, że wykluczone jest przenikanie wilgoci do kostki drewnianej.
Przy wszystkich ścianach ograniczających powierzchnię układania ustawia się pasy z materiału izolacyjnego (grub. 20 mm). Następnie mocuje się na podłożu równolegle do ściany lub prostopadle do drugiej ściany jako listwę zderzakową.
Odległość do ściany powinna wynosić wielokrotność szerokości klocka (5-8 klocków),
Następnie nakłada się uzębioną szpachlą klej, zalecany przez producenta kostki drewnianej. Powierzchnia ułożenia kleju może być tylko tak duża, by w czasie twardnienia kleju mogła być wyłożona klockami drewnianymi. Styki klocków są od szeregu do szeregu wykonywane jako przestawiane o połowę wielkości klocka. Rozpoczyna się od ułożenia pierwszego szeregu bezpośrednio przy listwie zderzakowej i osadza się tu kilka klocków ściśle obok siebie w warstwie kleju. Obecnie rozpoczyna się drugi szereg połową klocka (rozłupanego).
Trzeci szereg rozpoczyna się znowu całym klockiem. Ostatni szereg styka się wówczas z pasem brzegowym materiału izolacyjnego. Nie wolno sklejać klocków między sobą.
Gdy pierwsza płaszczyzna pokryta klejem, zostanie wyłożona klockami, stwierdza się ile czasu wymaga ułożenie określonej powierzchni. Tym należy się kierować przy nakładaniu następnej partii kleju.
Klocki często muszą być dopasowywane przy rurach ogrzewania lub przy skośnych ścianach.
W tym celu dopasowuje się je toporkiem. Przy rurach ogrzewania lub innych przeszkodach wewnątrz powierzchni układania należy pozostawiać co najmniej 15 mm odległość dylatacyjną. Szczelina, pozostająca po ułożeniu może być następnie zamknięta kitem, trwałym elastycznym (kauczuk silikonowy).
Przecinanie toporkiem jest bardzo proste, ponieważ odłupuje się tu w kierunku włókien drewna. Kto jest mniej pewny w posługiwaniu się toporkiem, powinien pracować młotkiem i szerokim płaskim dłutem.
W otworach drzwiowych zaklinowuje się krawędziak pomiędzy odrzwia. Gdy sąsiednie pomieszczenie jest również wykonywane w kostce drewnianej, można układanie wykonać jako przejściowe. Krawędziak ogranicza kostkę drewnianej tylko prowizorycznie. Jeżeli jednak kostka drewniana ma graniczyć z inną wykładziną, musi być pozostawiona szczelina dylatacyjna. Zamyka się ją później starannie elastycznym kitem w kolorze kostki drewnianej.
Gdy cała podłoga została ułożona i klej stwardniał (postępować wg instrukcji producenta kleju) całą kostkę drewnianą należy kompletnie przeszlifować.
Najbardziej nadają się do tego szlifierki podłogowe (parkietowe), które działają jak rodzaj wielkiej szlifierki taśmowej. Można je wypożyczyć na niektórych targach dla majsterkowiczów.
Aby zastosować szlifierkę potrzebna jest duża ilość odpowiedniego papieru szlifierskiego w formie taśm. Przy mniej lub więcej nierównych powierzchniach kostki drewnianej zaleca się szlifowanie papierem ściernym o ziarnistości 80, natomiast przed szlifowaniem dokładnym papierem o ziarnistości 150. Gdy brak szlifierki do podłóg można również – jednakże z dużo większym nakładem – szlifować silną szlifierką taśmową.
Na końcu można kostkę drewnianą zakonserwować lub zawoskować. Do konserwacji nadają się wszystkie handlowe środki konserwujące do podłóg parkietowych. Są one jednak często zmieszane z silnie pachnącymi i często szkodliwymi dla zdrowia rozpuszczalnikami. Konserwacja utwardzonym olejem nie budzi zastrzeżeń odnośnie zdrowotności. Ponieważ utwardzony olej jest rozcieńczony również naturalnymi łatwo utleniającymi się olejami, to podczas i po każdym przerobie należy pomieszczenia gruntownie przewietrzyć.