Z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, powinna być zapewniona możliwość ewakuacji w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej, bezpośrednio albo drogami komunikacji ogólnej, zwanymi drogami ewakuacyjnymi.
W pomieszczeniach stref pożarowych ZL, od najdalszego miejsca, w którym może przebywać człowiek, do wyjścia ewakuacyjnego na drogę ewakuacyjną, powinno być zapewnione przejście ewakuacyjne o długości nie przekraczającej 40 m, przy czym, jeżeli z przewidywanego przeznaczenia pomieszczenia nie wynika jednoznacznie sposób jego zagospodarowania – długość tę należy pomniejszyć o 20%, tj. do 32 m. W pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m długość przejścia może być powiększona o 25%. Długość przejścia może być także powiększona o 50% w przypadku zastosowania w pomieszczeniu stałych urządzeń gaśniczych wodnych i o 50% w przypadku zastosowania samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za pomocą systemu wykrywania dymu. Powyższe wartości powiększeń podlegają sumowaniu. Przejście ewakuacyjne nie powinno prowadzić łącznie przez więcej niż trzy pomieszczenia, a jego szerokość należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób, dla ewakuacji których ono służy, przyjmując co najmniej 0.6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 0.9 m, a w przypadku przejścia służącego dla ewakuacji do 3 osób – nie mniej niż 0.8 m. Ścianek działowych oddzielających wspomniane pomieszczenia nie dotyczą wymagania w zakresie klasy odporności ogniowej.
Jeżeli powierzchnia pomieszczenia w strefie pożarowej ZL przekracza 300 m2, lub jest ono przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób, pomieszczenie to powinno mieć co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, oddalone od siebie o co najmniej 5 m. Drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia, w którym może przebywać jednocześnie ponad 300 osób oraz drzwi na drodze ewakuacyjnej z tego pomieszczenia powinny być wyposażone w urządzenia przeciwpaniczne. W pomieszczeniach przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób, drzwi stanowiące wyjście ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczenia. Łączną szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia, oblicza się proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać w nim równocześnie, przyjmując co najmniej 0.6 m szerokości na 100 osób, przy czym najmniejsza szerokość drzwi w świetle ościeżnicy powinna wynosić 0.9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji do 3 osób – 0.8 m. Szerokość drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne z budynku, nie będące wyjściem z pomieszczenia oraz drzwi na drodze ewakuacyjnej z klatki schodowej prowadzących na zewnątrz budynku lub do innej strefy pożarowej, powinna być nie mniejsza niż szerokość biegu klatki schodowej dla tego budynku, tj. 1.2 m, a w budynkach użyteczności publicznej także nie mniejsza niż to wynika z proporcji 0.6 m na 100 osób, obliczonej dla kondygnacji, dla której liczba osób mogących równocześnie tam przebywać jest największa. Szerokość pozostałych drzwi na drogach ewakuacyjnych oblicza się tak, jak szerokość drzwi stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, z tym że nie powinna ona być mniejsza niż 0.9 m. Wysokość wszystkich wymienionych drzwi powinna wynosić minimum 2 m w świetle ościeżnicy.