Budynki kategorii ZL

Zgodnie z podziałem budynków ze względu na przeznaczenie i sposób użytkowania, budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej oraz części budynków stanowiące odrębne strefy pożarowe, charakteryzuje się odpowiednią kategorią zagrożenia ludzi, określaną jako ZL:

1)    ZL I – zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób nie będących stałymi użytkownikami, a nie przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się,
2)    ZL II – przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki, przedszkola, domy dla osób starszych,
3)    ZL III – użyteczności publicznej nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II,
4)    ZL IV – mieszkalne,
5)    ZL V – zamieszkania zbiorowego nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II.

W przypadku kiedy strefa pożarowa, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, zaliczona jest do więcej niż jednej kategorii zagrożenia ludzi, wówczas powinna ona spełniać wymagania określone dla każdej z tych kategorii.

Jako budynki użyteczności publicznej rozumie się tu ogólnodostępne budynki przeznaczone między innymi dla administracji publicznej, kultury, szkolnictwa, opieki zdrowotnej i usług, a także wszystkie budynki biurowe i socjalne. Natomiast jako budynki zamieszkania zbiorowego rozumie się budynki przeznaczone do okresowego pobytu ludzi poza stałym miejscem zamieszkania .

Za budynek wysoki (W) uważa się budynek o wysokości ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalny o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie, natomiast za budynek wysokościowy (WW) – budynek o wysokości powyżej 55 m nad poziomem terenu. Powyższą wysokość budynku liczy się od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku lub jego części, do górnej płaszczyzny stropu bądź najwyżej położonej krawędzi stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy ją osłaniającej, albo do najwyżej położonej górnej powierzchni innego przekrycia. Z każdego miejsca przeznaczonego na pobyt ludzi w obiekcie powinny być zapewnione odpowiednie warunki ewakuacji, polegające między innymi na zabezpieczeniu przed zadymieniem wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych dróg ewakuacyjnych, w tym: na stosowaniu urządzeń zapobiegających zadymieniu lub urządzeń i innych rozwiązań techniczno-budowlanych zapewniających usuwanie dymu. Za zabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych uważa się przy tym zabezpieczenie przed utrzymywaniem się na drogach ewakuacyjnych dymu w ilości, która ze względu na ograniczenie widoczności lub toksyczność, uniemożliwiałaby bezpieczną ewakuację.