Jakie są wymagane badania podłoża w przypadku betonu komórkowego przed nałożeniem powłok? Jak można rozpoznać wady i uszkodzenia?
Są wymagane następujące badania podłoża i rozpoznanie uszkodzeń:
| Przedmiot badania | Metoda badania | Rozpoznanie |
| Zawilgocenie | wzrokowa | ciemniejsze zabarwienie |
| Obecność luźnych, kruchych części na powierzchni | próba ścierania ręką lub szczotką | wyraźne wycieranie |
| Obecność powłoki hydrofobowej, np. impregnatów silikonowych | próba zwilżenia wodą | nie przyjmuje wody i zabarwia się ciemniej |
| Obecność rys | wzrokowa | widoczne rysy |
| Zabrudzenie | wzrokowa | plamy i przebarwienia |
| Zarysowanie masy uszczelniającej w spoinach | wzrokowa | widoczne zarysowanie |
Trzy typowe właściwości betonu komórkowego, ważne przy nakładaniu kolejnych powłok.
Beton komórkowy silnie wsysa wodę i dlatego wchłania dużą ilość wilgoci, natomiast oddaje wilgoć bardzo powoli. Wilgoć jest zatrzymywana dość długo, szczególnie we wnętrzu betonu. Dlatego, należy chronić go przed zawilgoceniem. W środowisku wilgotnym reaguje on silnie zasadowo, dlatego również materiały stosowane na powłoki muszą zawierać związki o odczynie zasadowym.
Beton komórkowy charakteryzuje się dużą izolacyjnością termiczną, ale niewielkim oporem dyfuzji dla pary wodnej (opór dyfuzji gazobetonu wynosi 2,5; dla porównania: farby krzemianowe – 50, farby dyspersyjne – 200-3000). Jeśli będą nanoszone powłoki o dużym oporze dyfuzji i dużej grubości warstwy, może to spowodować odspajanie i odpadanie otuliny.
Beton komórkowy wytwarza się z dodatkiem środków gazotwórczych, dlatego – poza widocznymi porami – w jego strukturze znajdują się jeszcze mniejsze, niewidoczne gołym okiem, kapilary. Te drobniutkie, włoskowate rurki silnie zasysają wilgoć, do której wydalenia jest niezbędna duża ilość energii cieplnej.